السلام علیک یا ابا صالح المهدی (عج)

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت        

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست          

 این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است       

 با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانه ی وصلی فرست        

 ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

باغبان در باغ بود و باغ را آتش زدند

                                             باغ را اندرمیان لاله ها آتش زدند

هست و بود مرتضی یک لاله بود آن هم سوخت

                                          یعنی آنکه هرچه بود از مرتضی آتش زدند

یا فاطمه من عقده ی دل وا نکردم

 گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم

حضرت زهرا سلام الله:

از پدرم رسول خدا(ص)درباره مردان و زنانى که در نمازشان سستى و سهل انگارى مى کنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند: هر زن و مردى که در امر نماز، سستى و سهل انگارى داشته باشد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا مى گرداند:1ـ خداوند، برکت را از عمرش مى گیرد،2ـ خداوند، برکت را از رزق و روزى اش مى گیرد،3ـ خداوند، سیماى صالحین را از چهره اش محو مى کند،4ـ هر کارى که بکند بدون پاداش خواهد ماند،5ـ دعایش مستجاب نخواهد شد،6ـ برایش بهره اى از دعاى صالحین نخواهد بود،7ـ ذلیل خواهد مُرد،8ـ گرسنه جان خواهد داد،9ـ تشنه کام خواهد مرد، به طورى که اگر با همه نهرهاى دنیا آبش دهند، تشنگى اش برطرف نخواهد شد،10ـ خداوند، فرشته اى را برمى گزیند تا او را در قبرش ناآرام سازد،11ـ قبرش را تنگ گرداند،12ـ قبرش تاریک باشد،13ـ خداوند فرشته اى را برمى گزیند تا او را به صورتش به زمین کشد، در حالى که خلایق به او بنگرند،14ـ به سختى مورد محاسبه قرار گیرد،15ـ و خداوند به او ننگرد و او را پاکیزه نگرداند و او را عذابى دردناک باشد.

مهدی جان ما را ببخش...

ما را ببخش شوق تمنا نداشتیم 

در سینه ها برای شما جا نداشتیم

دیروز را به بازی تکرار باختیم

طرحی برای بردن فردا نداشتیم

ما چشمهای منتظر و خیس خویش را

هرگز به راه امدنت وا نداشتیم

شوقی که از زمین و زمینی رها شویم

چیزی که ماه داشت .... که ماها نداشتیم

هم صخره ها به سینه ما دست رد زدند

هم روی بازگشت به دریا نداشتیم

امام صادق علیه‏السلام :

لَسْتُ اُحِبُّ اَنْ اَرَى الشّابَّ مِنْـکُمْ اِلاّ غادیاً فى حالَیْنِ : اِمّا عالِماً اَوْ مُتَعَلِّما ، فَاِنْ لَمْ یَفْعَلْ فَرَّطَ ، فَاِنْ فَرَّطَ ضَیَّعَ ، وَ اِنْ ضَیَّعَ اَثِمَ ، وَ اِنْ اَثِمَ سَـکَنَ النّارَ وَ الَّذى بَعَثَ مُحَمَّدا بِالْحَقِّ

امام صادق علیه‏السلام :

دوست ندارم جوانانِ شما را جز در دو حالت ببینم : دانشمند یا دانش‏اندوز . اگر جوانى چنین نکند ، کوتاهى کرده و اگر کوتاهى کرد ، تباه ساخته و اگر تباه ساخت ، گناه کرده است و اگر گناه کند ، سوگند به آن کس که محمّد صلى‏الله‏علیه‏و‏آله را به حق برانگیخت ، دوزخ‏نشین خواهد شد .

امالى طوسى ، ص 303، ح 604

یَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الرَّسُولِ یَا سَیِّدَتَنَا وَ مَوْلاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِکِ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاکِ بَیْنَ یَدَیْ حَاجَاتِنَا یَا وَجِیهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِی لَنَا عِنْدَ اللَّهِ

 سیل اشکم راه بینائی گرفت              

 بند بندم عطر زهرائی گرفت

 عشق را از فاطمه آموختم                   

 چشم بر دست کبودش دوختم

 دست او صدها گره وا می کند                

 دست او والله غوغا می کند

 دست او مشکل گشای عالم است            

 روی آن جای لبان خاتم است

 دست او دنیای احسان و صفاست 

 دست او مشکل گشای مرتضی است

 حیف شد آن دست را دشمن شکست

 با غلاف تیغ اهریمن شکست

 گویمت از قصه شهر نبی 

  از شرار آتش و بیت علی

 درد بود و آتش و افسردگی

  یاس یود و سیلی و پژمردگی

 آه بود و ناله و بغض گلو 

 پهلوئی بودو لگدهای عدو

 در میان کوچه آن دنیا پرست 

 راه را بر مادر سادات بست

  گویمت سر بسته در آن کوچه ها 

 فاطمه گم کرد راه خانه را

 آه ای مجنون زبان در کام گیر 

  لب فرو بند و کمی آرام گیر

یادمان باشد؟!؟!؟!