بسم الله الرحمن الرحیـــــــــــــم

***والله الّذی أرسل الرّیاح فتثیر سحاباً فسقناه إلی بلدٍ میّتٍ فأحیینا به الأرض بعد موتها کذلک النّشور.1
 و خدا همان کسی است که بادها را روانه می‏کند؛ پس [بادها] ابری را برمی‏انگیزند، و [ما] آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم، و آن زمین را بدان [وسیله]، پس از مرگش زندگی بخشیدیم، رستاخیز [نیز‍] چنین است.

 نوبهار است بر ان کوش که خوش دل باشی ........که بسی گل بدمد باز تو در گل باشــــی

 من نگویم تو کنون با که نشیــــن و چه بنوش....... که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

 در چمن هر ورقــــی دفتر حالــــی دگر است .......حیف باشد که ز حال همه غافل باشی!

***رسول گرامی اسلام(ص):خداوند به وسیله مهدی برای امت گشایش حاصل می‏کند. او دل‏های بندگان را با عبادت پر می‏کند و عدالتش را بر آنها دامن‏گستر می‏سازد. خداوند به وسیله او دروغ و دروغگویی را ریشه‏کن می‏کند و روزگار سخت و دشوار را از بین می‏برد و طوق ذلت و بردگی را از گردن شما برمی‏دارد.2

در اشتیاق پرواز، بی‌آسمان‌ترینم
عمری به جرمِ بودن، با خاک هم‌نشینم
نفرین به چشم‌هایم ـ این حفره‌های تاریک ـ
آخر چگونه‌ای دور! باید تو را ببینم؟
ای باغ سبز سیّال! آخر بگو چه می‌شد
نزدیک‌تر بیایی،‌تا از تو گُل بچینم؟
در کوچه‌های تردید، تنها رهایم، آیا
تقدیر بی‌تو بودن، نقش است بر جبینم؟
ای اشتیاق آبی! با من بمان که عمری‌ست
در آرزوی پرواز، بی‌آسمان‌ترینم

***و الله أنزل من السّمآء مآء فأحیا به الارض بعد موتهآ انّ فی ذلک لایةً لقومٍ یسمعون.3

 و خدا از آسمان آبی فرود آورد و با آن زمین را پس از مردنش زنده گردانید، قطعاً در این [امر] برای مردمی که شنوایی دارند، نشانه‏ای است.

بیا ببین که چه سان بی بهار عارض تو......به خون دل شده تر چهره ی خزانی من

چو مرگ همچو توئی دیدم و ندادم جان.....زمانه شد متحیـــــــر ز سخت جانی من

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:

1. سوره فاطر(35) آیه 9.
2.طوسی، محمد بن حسن، کتاب الغیبة. ص 114؛ مجلسی، محمدباقر، همان، ج 51، ص 75، ح 29؛ یفرج الله بالمهدیّ عن الأمّة. یملأ قلوب العباد عبادةً یسعهم عدله. به یمحق الله الکذب و یذهب الزمان الکلب و به یخرج ذلّ الرّقّ من أعناقکم.
3.سوره نحل (16) آیه 65؛ همچنین ر.ک: سوره بقره (2)، آیه 164؛ سوره عنکبوت (26)، آیه 63.