سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم
عمریست پریشان ز پریشانی خویشم
در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چو آینه خود کرده ی حیرانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شکر خند لبش جان نسپردم
شرمنده ی جانان ز گران جانی خویشم
بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
هرچند " امین" بسته ی دنیا نیم امادلبسته ی یاران خراسانی خویشم
حضرت ایت الله خامنه ای (مدظله العالی)
| نظرات دیگران ( ) |
