بساز کار من،و منگر به کردار من.
دلی ده ،که طاعت افزون کند.
طاعتی ده،که به بهشت راهنمون کند.
علمی ده،که در او اتش هوا نبود.
علمی ده،که در او آب رزق و ریا نبود.
دیده ای ده،که عز ربوبیت تو ببیند.
نفسی ده،که حلقه ی بندگی تو در گوش کند.
جانی ده،که زهر حکمت تو به طبع نوش کند.
تو شفا ساز،که از این معلولان شفایی نیاید.
تو گشادی ده،که از این ملولان کاری نگشاید.
به اصلاح آر،که نیک بی سامانیم!جمع دار،که بس پریشانیم.
رسائل/ص143/44/مقولات
| نظرات دیگران ( ) |
